De populariteit van elektrische fietsen wordt steeds groter in Noord-Amerika, dankzij de incentiveprogramma’s die mensen stimuleren om te kiezen voor gezonder en duurzamer vervoer. Toch is het volledige effect van deze stimuleringsmaatregelen nog niet goed begrepen. Zijn de nieuwe fietsgewoonten duurzaam? Wie profiteert het meest van deze programma’s? En zijn ze het investeren waard?
Om antwoord te geven op deze vragen, voerde het Research on Active Transportation (REACT) Lab van de Universiteit van Brits-Columbia een onderzoek uit naar een e-bike incentiveprogramma aangeboden door het District of Saanich, B.C. De resultaten onthullen interessante inzichten in de effectiviteit van deze incentiveprogramma’s.
Het Saanich-programma, dat liep van 2021 tot 2022, bood drie verschillende subsidies op basis van inkomensniveaus, variërend van $350 tot een maximum van $1.600. Uit het onderzoek bleek dat er een opmerkelijke toename was in het aantal mensen dat een e-bike aanschafte, waarbij 93 procent van de deelnemers nieuw was op het gebied van e-bikes en 60 procent nieuw was in het fietsen in het algemeen.
Belangrijk is dat het onderzoek heeft aangetoond dat de meeste nieuwe e-bikegebruikers hun fiets regelmatig blijven gebruiken als vervanging van autoreizen, zelfs een jaar na hun aankoop. Gemiddeld gebruikten deze mensen hun e-bikes drie tot vier dagen per week, waardoor het autogebruik aanzienlijk verminderde met ongeveer 30-40 procent, of gemiddeld 48 kilometer per week.
Bovendien hadden de incentives het grootste impact op huishoudens met een laag inkomen, die het meest hun autoreizen en koolstofemissies verminderden. Onder degenen die de hoogste subsidie van $1.600 ontvingen, zou maar liefst acht op de tien personen geen e-bike hebben gekocht zonder de subsidie.
Het onderzoek toonde ook aan dat e-bike-incentives een kosteneffectieve manier zijn om de uitstoot van koolstofemissies te verminderen. Gebruikers van het Saanich-programma verminderden hun CO2-uitstoot als gevolg van reizen met gemiddeld 16 kilogram per week, één jaar na de aanschaf van hun e-bikes. Opmerkelijk genoeg bereikten degenen die de hoogste incentives ontvingen de grootste verminderingen in zowel het autogebruik als de koolstofemissies.
In tegenstelling tot de gebruikelijke kritiek, ontdekte het onderzoek dat e-bike-incentives concurrerend zijn met andere transportsubsidies in Canada. De kosten van het Saanich-programma vertaalden zich naar ongeveer $190 tot $720 per ton CO2-uitstoot, waardoor het een kosteneffectieve optie is in vergelijking met incentives voor elektrische auto’s.
Het REACT Lab werkt samen met het provinciebestuur van Brits-Columbia en andere onderzoekers om het provinciebrede e-bike-incentiveprogramma te bestuderen. Dit uitgebreide onderzoek zal rekening houden met factoren zoals verschillen in klimaat, terrein en de beschikbaarheid van veilige fietsroutes om een meer alomvattend begrip te krijgen van de invloeden op e-bike-adoptie en de impact ervan.
De bevindingen van dit onderzoek bieden waardevolle inzichten in de effectiviteit van incentiveprogramma’s voor elektrische fietsen. Door het verminderen van autoreizen en koolstofemissies, vooral bij huishoudens met een laag inkomen, zijn deze subsidies duurzame en kosteneffectieve oplossingen gebleken voor het bevorderen van groenere vervoersalternatieven.